Project in beeld
Ondertussen in ...
Niet te missen …
Voor dit e-zine spraken we met de Hongaarse kunstenaar Andi Schmied. Zij deed zich voor als miljardair om toegang te krijgen tot de meest luxueuze en peperdure appartementen in de wolkenkrabbers op Manhattan. Tijdens de bezoekjes – geregeld via exclusieve makelaarskantoren – ontdekte ze dat vrijwel alle appartementen leegstaan. De reden: zulke appartementen dienen niet als woning of thuisbasis, maar zijn lucratieve beleggingsobjecten voor ’s werelds superrijken. Maar, zo stelt Schmied, de stad zelf wordt daar niet beter van.
Een vergelijkbaar mechanisme speelt ook hier. Op onze woningmarkt zijn eveneens vastgoedbedrijven en beleggers actief die massaal huizenblokken, sociale woningen en historische panden opkopen – niet om hier zelf te wonen, maar om er geld mee te verdienen. Dat doen ze door bijvoorbeeld huizen op te knappen en met winst door te verkopen, of door ze voor exorbitante bedragen in de verhuur te doen.
Mede hierdoor gaan de huizenprijzen door het dak en vallen lagere en ook steeds meer middeninkomens buiten de boot. Het is een onderbelichte oorzaak van de wooncrisis waarin we verkeren. We kampen dus niet zozeer met een tekort aan woningen, maar vooral met een gebrek aan betaalbare woningen. Dit plaatst de wijze waarop we de woningnood denken aan te pakken in een ander daglicht. Het zo snel mogelijk bijbouwen van 1 miljoen nieuwe woningen tot 2030 doet dan ook geen recht aan de complexiteit van de problematiek.
Econoom Dirk Bezemer opperde in de Volkskrant alvast een maatregel om in overweging te nemen. Hij stelt voor om waardestijgingen van woningen belasten. ‘Dan wordt het een stuk minder aantrekkelijk voor de mensen die voor winst in huizen investeren. De vraag die dan overblijft, is de echte woonvraag. Dan kun je bekijken of er echt woningschaarste is, en of er werkelijk een miljoen huizen bijgebouwd moeten worden.’
Mark Hendriks, hoofdredacteur
Een drijvend platform dat dienstdoet als terras en bij flinke wind kan afdrijven als een echt eiland. Een ringvormige promenade voor mooie wandelingen en buitenactiviteiten. En een tentoonstellingshal met een cilindervormige gevel van lichtgewicht polycarbonaat met zicht op het omringende water en de vegetatie van het Floriadeterrein. Deze drie cirkelvormige platformen (The Stage, The Port en The Observatory) vormen samen het ontwerp voor een tijdelijk kunstpaviljoen op het Floriadeterrein. Hiermee wisten de jonge ontwerpers van Studio Ossidiana via een besloten prijsvraag de gemeente Almere en provincie Flevoland te overtuigen. The Stage en The Port bestaan uit een door de ontwerpers zelf vervaardigd terrazzo van schelpen, mosselen, klei en houtskool – een subtiele verwijzing naar de Flevolandse bodem. De tentoonstellingshal op The Observatory fungeert als voorloper of dependance van een museum voor multimediale en landschapskunst dat later wordt gebouwd. In het voorjaar van 2022 moeten de deuren van dit tijdelijke kunstpaviljoen op het Almeerse meer Weerwater al opengaan.
Project tijdelijk kunstpaviljoen
Locatie Almere
Ontwerpers Studio Ossidiana
I.s.m. Goldsmith Company, BDG Architecten, TDS Engineering en Ingenieursbureau Boorsma (technische uitwerking)
Opdrachtgevers gemeente Almere en provincie Flevoland
Ontwerpperiode 2021
Realisatie april 2022
VAN DE BNSP
Tijdens de derde BNSP-salon gaat fotograaf Theo Baart in gesprek met Emiel Reiding (directeur Metropoolregio Amsterdam) en Ivonne de Nood (Gemeente Almere) over de grenzen van Groot-Amsterdam en de gevolgen hiervan voor de regio.
Datum: 20 mei
Aanmelden: via deze link
In september start de BNSP voor afgestudeerde stedenbouwkundigen en planologen twee traineeships: één in Midden-Nederland en één in Den Haag. Wil jij je architectentitel behalen en werkervaring opdoen bij vier verschillende werkgevers? Meld je dan aan via secretariaat@bnsp.nl.
VAN DE NVTL
Afgelopen maand vond in het toekomstige Van Gogh Nationaal Park de vijfde Landschapstriënnale 2021 plaats. Tijdens het online evenement werd met debatten, ontwerponderzoeken en culturele manifestaties het ‘landschap van de toekomst’ verkend. Alle programmaonderdelen zijn hier terug te kijken.
Tijdens de algemene ledenvergadering op 20 mei kijken we terug op het bijzondere jaar 2020 en vooruit naar 2022, het jaar waarin we vieren dat onze vereniging 100 jaar bestaat.
Datum: 20 mei
Tijd: 20.00-21.30 (inloop 19.45)
Aanmelden via aanmeldlink in de ledennieuwsbrief. Niet ontvangen? Mail naar info@nvtl.nl.
Hoe zien de meest luxueuze appartementen ter wereld eruit? De Hongaarse kunstenaar Andi Schmied vermomde zich als miljardair, boekte talloze bezichtigingen en ontdekte hoe leeg die luxe woontorens eigenlijk zijn.
Alleen in haar vermomming als miljardair, compleet met assistent, hondje en fictieve zakenman als echtgenoot, kreeg kunstenaar Schmied toegang tot de meest luxueuze wolkenkrabbers van Manhattan. Daar, hoog boven de stad, bezitten ’s werelds superrijken hun appartementen. Haar alter ego Gabriella baseerde Schmied op de vragen die de eerste makelaar waarmee ze sprak haar stelde. Over haar man en wat ’ie deed, over haar kinderen (een verzonnen zoontje), over hoe ze zich door de stad verplaatst (miljardairs reizen natuurlijk niet met de metro). Tijdens de exclusieve rondleidingen door 25 appartementen bleef ze verder zo dicht mogelijk bij zichzelf. ‘Ik volgde gewoon mijn eigen smaak’, vertelt Schmied in een online interview. ‘Ik gaf aan wat ik wel en niet mooi vond, wat me wel en niet aansprak.
Lege geldmachines
De foto’s die Schmied tijdens haar bezoeken heimelijk maakte, bundelde ze in het boek Private Views: A High-Rise Panorama of Manhattan. Ondanks de clichématige aanleiding voor het project – als toerist op het Empire State Building raakte ze nieuwsgierig naar de binnenkant van de torens om haar heen – kaart Schmied een fundamenteel probleem aan; vastgoedontwikkeling draait steeds minder om huisvesten, maar steeds meer om geld verdienen.
‘Deze torens, die de afgelopen twee decennia in rap tempo uit de grond zijn gestampt, staan grotendeels leeg. De appartementen zijn derde of vierde woningen van mensen uit Rusland, Azië of het Midden-Oosten. Voor hen zijn zulke appartementen niets meer dan veilige beleggingen, money machines.’
Schaduwfiguren
Schmied maakt zich nog het meest druk om de enorme impact van de door haar gedoopte ghost buildings. ‘Ze werpen enorme schaduwen op, waardoor veel plekken op maaiveld nooit zonlicht krijgen. De torens bepalen het aanzien van de skyline, drijven de huizenprijzen nog meer op en dragen niets bij aan het stedelijk leven. Niet alleen omdat ze grotendeels leegstaan, ook omdat binnen alles bij de hand is, van supermarkten tot restaurants, van bioscopen tot theaters.’ Of zoals makelaars tegen Schmieds alter ego Gabriella zeiden: ‘Alles is hier te vinden, mevrouw, u hoeft zich van de stad niks aan te trekken.’
Project nieuw stadspark
Locatie Helsinki, Finland
Ontwerpers Maisema-arkkitehtitoimisto Maanlumo Oy
Opdrachtgever gemeente Helsinki
Oppervlakte 120 ha
Realisatie vanaf 2022
In de Finse hoofdstad Helsinki moet een voormalig vliegveld in het noordoosten van de stad uitgroeien tot een 20 hectare groot ‘groen hart’ binnen een nieuw stadsdistrict voor 25.000 inwoners. Voor de inrichting van het park schreef het stadsbestuur een ontwerpcompetitie uit. Die werd gewonnen door de landschapsarchitecten van het Finse bureau Maanlumo Oy. In hun voorstel is het nieuwe park een plek ‘waar mens, dier en plant naast elkaar leven’. Daarom bestaat het ontwerp uit verschillende biotopen, blijven bestaande bossen behouden en zijn parkactiviteiten en -functies geconcentreerd op en langs de vier start- en landingsbanen.
‘Mensen zeiden al langer dat ik mij moest verdiepen in het oeuvre van kunstenaar Constant Nieuwenhuys. Met mijn bureau werk ik immers aan de stad van de toekomst, en dat is nu precies waar hij uitgesproken ideeën over had. Zijn project New Babylon zet me aan het denken. Enerzijds ben ik getroffen door zijn ideaalbeeld van de stad, waarin sociale waarden de boventoon voeren, collectiviteit vooropstaat en de straten en pleinen van iedereen zijn. Anderzijds weet ik niet goed hoe ik zijn tekeningen en maquettes van deze nieuwe wereld moet duiden. De zwevende structuren die Constant bedacht komen wezenloos over, zonder mensen, kil en hard. Ik probeer mij voor te stellen hoe we daar wonen en werken, en hoe die structuren zich verhouden tot de steden die we al hebben.’
Straat als lab
‘Door het werk van Constant te bestuderen, reflecteer ik automatisch op eigen werk. Wat zijn mijn argumenten achter een ontwerp? In welke taal communiceer ik mijn plan? Maar ook: hoe kunnen wij als ontwerpers, net als Constant, bijdragen aan het denken over hoe we onze steden tot, en dat klinkt wat hoogdravend, paradijzen kunnen maken – oftewel steden voor iedereen, in balans met de natuur. Om het concreet te maken: ik buig me over de vraag hoe een van Constants beginselen – de mens is vrij van werk en grenzen, die “spelend” door het leven gaat – tot een zinvol bestaan leidt. Kan dat fantasiebeeld landen in onze straten? In de Rotterdamse wijk ZOHO doen we dit al. Daar is de straat als een lab, waar creativiteit voorrang heeft, om spelenderwijs te ondernemen, om te experimenteren met oplossingen voor stedelijke vraagstukken.’
Mystiek samenspel
‘Door Constant ben ik mij ook gaan verdiepen in het oude Babylon. Het valt me op hoe op prenten van die mystieke stad architectuur, stedenbouw en landschap een bijna perfect samenspel vormen. Met groene balkons, hangende tuinen, oneindige routes en bordessen, met ruimtes en werelden die in elkaar haken, waar binnen en buiten naadloos in elkaar overgaan. Heel inspirerend voor het werken aan de stad van vandaag en morgen, die net zo gelaagd en driedimensionaal is als het Babylon van toen.’
Nog geen abonnee, maar wel benieuwd naar de volgende editie?
Kijk hier voor onze abonnementen en aanbiedingen.
Mocht u als Blauwe Kamerabonnee het e-zine niet in uw e-mail ontvangen
dan beschikken wij mogelijk niet over uw juiste e-mailadres.
U kunt uw e-mailadres hier
doorgeven.